Yanmış evin önünde kadınla adam ..
gözleri yanan gidenlerde..
kaçını sayabilirler ki küllerin içinde..
elleri ,gözleri heryerleri yananların içinde gitmiş sanki..
adam öksürdü dumandan ..
kadın konuşmaya başladı..
-Bu kadar yanan giden içinde,bu is kokusunu solurken sana yine öyle sarılamam ..
adamın gözleri dalgın ,nefessiz..
gözü yananlarda..
elinde ceketi...
susar dinler..
kadın adama bakar..yanalara bakar..sonunda adamın ellerinde ellerini ,yüzünde yüzünü,gülüşünde gülüşünü bırakır gider..
yüzüm ,gözüm ,elim senindir is kokusunun içinde..
herşey yine birkez daha ait olduğu yerdedir sanki
yerli yerinde hayat..
2 yorum:
Yorum Gönder